نعجب از یک واقعیت عجیب!
در جایی مطلبی خواندم با عنوان<<تفاوت وبلاگ نویسی دختران با پسران>>
خلاصه مطلب که طنزی تلخ بود این بود که افرادی مطالب صرفا بی فایده ای را در وبلاگ خود منتشر میکنند مثلا می گویند فردا تولدمه. همه نظر میدهند هزاران نظر که مبارکه.تولدت مبارکه عزیزم.
اما وقتی شخصی پیدا میشود که حرف درست و حسابی را میزند و اندیشه ای را ارائه می دهند کسی نیست بشنود و تنها 1 نظر که عزیز دلم ....شو . جای خالی را خودتان حدس بزنید.
در این جا صرفا مقصود من اشاره به جنس دختر و پسر نیست. مقصود چیز دیگریست.
هدف این است که دیگر کسی حوصله شنیدن این سخنان را ندارد.هیچ کس.
منظور این است که دیگر کسی برای خواندن این سخنان وقت نمیگذارد تا کمی به خود زحمت فکر کردن دهد و دغدغه ای برای او ایجاد شود تا در صدد رفع این دغدغه تلاش کند .
در واقع ذائقه ها تغییر کرده.
هرچند چنین افرادی پیدا میشوند اما کم هستند
پس باید در اینده انتظار ظهور افراد متفکر کمتری را داشت و یا حتی...!
اگر کسی پبدا شود تفکرش را بیان کند همه اطرافیان با دید تمسخر به او مینگرند هر چند که می دانم برای فرد متفکر چنین بازخوردهایی عادی است و اهمیتی برایش ندارد.
امروز دیگر کمتر کسی پیدا میشود که زحمت خواندن کتب غیر درسی را به خود دهد.حتی اگر این چنین زحمتی را متقبل شود جرات ندارد به سمت کتب فلسفی برود.
کمتر کسی است که کتاب های مطهری ، شریعتی واختلافاتشان با یکدیگر را بررسی کند.
کسی نیست که حداقل کتاب های بسار شناخته شده در جهان و کشورش را بخواند کتاب های همینگوی.نیچه.جمال زاده.هدایت داستایوسکی.جبران خلیل جبران.کافکا.کامو و .........
جای تاسف زمانی بیشتر میشود که این واقعیت در کشور ما بسیار بیشتر نمود دارد.
گویا هیچ کسی نیست و یا کم هستند کسانی که زحمت تفکر و کار سخت را به خود بدهند.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
